De laatste dag...

Het is voorbij. Het afscheid is genomen, de cadeautjes zijn gegeven en ontvangen en nu wachten we met zn allen op de bus die ons naar het vliegveld brengt. En wat is er veel gebeurd de afgelopen 17 dagen.

Het bouwen viel veel van ons best zwaar, maar uitendelijk hebben we de examenhal af kunnen maken. Tijdens het bouwen hebben we genoten van het leuke contact met de oegandese bouwvakkers die ondanks dat ze 12 uur per dag werken voor 3 euro 50 met enorme motivatie ervoor gezorgd hebben dat het gebouw bijna af is. Zelfs nu zijn ze nog aan het werk om de puntjes op de i te zetten.

De bouwers zijn niet de enigen die hard werken op het project: de docenten kunnen er ook wat van. De afgelopen weken hebben we gezien dat zij ondanks het gebrek aan basisbehoeften voor zichzelf als voor de school zich met enorme passie inzetten. Zo slaapt de engels lerares in een donker gebouw, in het zand op een dun matrasje en onder een muskietennet vol met gaten, maar weet zij wel een taart van 5 lagen compleet met fondant en decoratie te bakken: allemaal zonder oven! Ook zien we dat de docenten een enorm goede band hebben met de leerlingen en ze hen de zorg kunnen geven die ze thuis vaak niet krijgen. Wat ons het meeste geraakt heeft is dat deze docenten kiezen voor het belang van de ander: ze krijgen ongeveer 40 euro per maand en houden dus zelf niks over aan hun harde werk. Een goed voorbeeld hiervan is de teacher history: Madam Madrin. Zij kreeg 100.000 shilling, ongeveer 20 euro, voor het koken van ons eten. Van dit geld heeft zij een naaicursus betaald, waardoor ze andere vrouwen kan leren hoe ze moeten naaien op queen of peace. Het hart wat deze mensen hebben voor een ander heeft ons geraakt en aan het denken gezet.

Wat ons ook aan het denken gezet heeft zijn de verhalen die we gehoord hebben van verschillende mensen uit de community. Queen of peace staat in een arm gebied met een hoog HIV percentage waardoor veel mensen meer meegemaakt hebben dan wij ons uberhaupt kunnen voorstellen. Zo hoorden we over Bobie, een jongen die enorm goed kan dansen op een podium, maar ondertussen een enorme rugzak met zich meedraagt. Zijn vader erkende hem niet als zijn kind, waardoor zijn moeder alleen voor hem moest zorgen. Zijn moeder overleed, waarna de zorg voor Bobie overgedragen werd aan zijn oudere zus. Maar ook zij had het moeilijk en moest haar geld verdienen in de seksindustrie. Het gevolg hiervan was dat zij aids opliep. Op een dag klopte Bobie en zijn broertje aan bij Philomena: de directrice van de school. Zij besloot hem in huis te nemen als maid voor haar jongere kinderen en voor hem te zorgen. Nu is hij afgestudeerd op de queen of peace highschool. Dit verhaal lijkt teveel om waar te zijn, maar ondertussen is het de orde van de dag.

Gelukkig zijn er mensen zoals Philomena die deze mensen zien en hen helpt. De mensen die hulp het hardste nodig hebben zijn soms het moeilijkste te zien, maar Philomena weet ze er perfect uit te pikken en hen te geven wat ze nodig hebben. Ze is een echte intelligente powervrouw die voor heel veel mensen het verschil maakt in het leven. Ook zij doet dit volledig uit haar hart: ze geeft haar salaris weg aan kinderen die door willen studeren en slaapt op de grond. Gelukkig is Philomena hierin niet alleen en werkt ze samen met een andere powervrouw: Mary. Zij is de headteacher van de school en houdt alles goed in de gaten. Ze is strikt, maar heeft hart voor elke leerling en kent iedereen bij naam. Ook is queen of peace voor haar een redding geweest. Na een heftige relatie met haar man is ze van hem gevlucht en heeft queen of peace haar een warm hart toegedragen. Zo biedt queen of peace een plek aan veel mensen om hun toekomst op te bouwen.

Soms vragen we ons af waar deze mensen de kracht vandaan halen om, ondanks de vele problemen en het verleden, zo gemotiveerd en positief in het leven te staan. Deze mensen zijn echter niet alleen: god is altijd met hen. Bij elk momentje wat ze hebben bedanken ze god voor alles wat ze wel hebben en vragen ze of hij met hen wil zijn. Deze bron van kracht is onuitputtelijk en helpt hen door het leven heen. Het motto van Philomena is dan ook "with god, everything is possible."

Deze reis met al zijn gebeurtenissen zullen we voor altijd bewaren in ons hart. We zijn nu onderweg naar huis en we verlaten queen of peace, maar hun verhalen blijven bij ons.